Bij het Waterlaboratorium zetten we ons dagelijks in om de waterkwaliteit zo goed mogelijk in de gaten te houden. Dat is geen eenvoudige taak: in water komen duizenden stoffen voor, waarvan we niet altijd weten wat ze zijn. Daarom maken we gebruik van screening, dit is een methode waarmee we breed kijken naar álle aanwezige organische microverontreiniging, zoals bestrijdingsmiddelen, geneesmiddelen en industriële stoffen, zonder vooraf precies te weten welke we zullen aantreffen.
Sinds juli 2025 doen wij dit op ons nieuwe hoge resolutie LC-MS-systeem (vloeistofchromatografie gekoppeld aan massaspectrometrie) dit stelt ons in staat om nog beter en gevoeliger te screenen naar microverontreiniging in water.
Waarom is screening belangrijk?
Traditionele analyses richten zich vaak op een vaste lijst van stoffen. Maar wat als er nieuwe stoffen opduiken die niet op die lijst staan? Screening biedt een oplossing: we verzamelen zoveel mogelijk informatie over alle aanwezige stoffen. Dit betekent dat we bekende stoffen kunnen toetsen tegen onze eigen database van ongeveer 500 stoffen, maar ook signalen van onbekende stoffen oppikken. Deze onbekende stoffen brengen we in beeld, zodat we kunnen beoordelen of ze relevant zijn.
Met onze screeningsmethode kunnen we met hoge gevoeligheid meten waardoor we stoffen in lage concentraties kunnen detecteren. Dankzij technieken zoals Zenotrapping en Electron Activated Dissociation (EAD) krijgen we rijke fragmentatie-spectra, wat de identificatie van onbekende stoffen sterk verbetert. Daarnaast hebben we onze methode opgezet volgens de NTA 80331 voor een goede kwaliteitscontrole.
Het volgen van (on)bekende stoffen: van rivier tot kraan
Screening helpt ons niet alleen om stoffen te identificeren, maar ook om ze te prioriteren. Door stoffen te volgen tijdens het productieproces, van oppervlaktewater in de rivier, via innamewater, tot aan gezuiverd drinkwater, zien we in één oogopslag welke stoffen waar voorkomen en hoe effectief ze verwijderd worden. Dit helpt ons prioriteren: stoffen die tijdens zuivering verdwijnen krijgen een lage prioriteit, terwijl stoffen die aanwezig blijven tot in het drinkwater vragen om extra aandacht, ook wanneer we nog niet weten welke stof het is. Zo kunnen we onbekende stoffen prioriteren al voordat ze geïdentificeerd zijn, en kunnen we risico gestuurd monitoren.
